Bir varmış bir yokmuş. Açgözlülüğü ve ihtirası gözlerinden fışkıran adamlar yaralara merhem olmak için çıkmışlar yola. Yaraların ne olduğunu bilmediklerinden başlamışlar her damara basmaya.Bastıkları damarlar öyle boş damarlar da değillermiş ha. Duyanın ağzını sulandırıp şu damarı da ben emerim dedirten kanlı damarlarmış tam da. Bu adamların amaçları sahipsiz kalmış memleketlerdeki en iyi keneleri toplamakmış pekala.Bu adamlar hafif boyun eğer herkesten daha masum görünürlermiş. İnsanlarla sarıldıktan sonra ellerini nereye koyacağını bilemeyip g.tlerine değerlermiş.Çok kolay yalan da söylerlermiş bu adamlar.‘Bizi özel olarak gönderdiler, çoktan seçildik size de haber vermeye geldik’ diye gezerlermiş ortalıkta. Güç bende, benim arkama geçin deyip küçük insanları toplamak isterlermiş arkalarına. Bu adamlar o kadar yoğun çalışırlarmış ki, kendi ağızlarından konuşturdukları adamları bile varmış sokaklarda.Bu adamlar çook mu çok zenginlermiş bir de.Seslerini ‘zengin ve utangaç’ şekle getirip öyle konuşurlarmış insanlarla. Kimsenin şahit olmadığı eski günlerini anlatıp yad ederlermiş inatla.Bu adamların kendilerini ele verdikleri zaafiyetleri de varmış ama…Çıta ve zımba severlermiş bolca…Çıtaların üzerine zımbalanmış tentelerden gelene geçene gülümsemek itibar meselesiymiş mesela.-SON-