10 Ocak tarihi çalışan gazeteciler için anlamlıdır. Çalışan gazeteciler sevgililerin 14 Şubat Sevgililer Günü’nde birbirlerini kutladıkları gibi kendilerini seven insanlar tarafından hatırlanmayı ve bir kutlama mesajı göndeilmesini bekler. İşte bu duygularla güne başladığım 10 Ocak günü saat 09.30’da Seferihisar AK Parti ilçe Başkanı Ümit Cingöz aradı ve çalışan gazetecilerimiz adına günümüzü kutladı. Az sonra MHP İlçe Başkanı Hüsnü Kasapoğlu aradı, o da günümüzü kutladı..Ofise gittiğimde çalışma odam çiçek serası gibiydi. Birlikte çalıştığımız Fatma Hanım’a, "Bu çiçekler ne Fatma Hanım?” diye sordum. Fatma Hanım anlatmaya başladı, "Mustafa Bey bu çiçeği çiçekçi Fahri Bey, bu çiçeği Kent Konseyi Başkanı Deniz Tolga İnci, bu çiçeği Necat Hepkon, bu çiçeği İzmir Ticaret Odası Meclis Başkanı Necip Kalkan, bu çiçeğide IZTO Bşk.Yrd.Akın Kazançoğlu gönderdi…”Akşamüzeri ofise tekrar geldiğimde günümüzle ilgili başka bir tablo ile karşılaştım. Belediye Başkanı Tunç Soyer, işadamları Hayrettin Uçak ve Özer Türer, günümüzü hatırlatan küçük hediye paketleri göndermişlerdi. Polis teşkilatından halkla ilişkilere bakan memur arkadaşlar ofisimizi ziyaret edip çiçek bırakmışlar.Elbette işin hediyesinde veya çiçeğinde değildik ama yılın 365 gününde kamu adına koşturan kişiler olarak ‘hatırlanmak’ güzeldi.Konu gündeme gelmişken hatırlatayım. Ülkemizdeki gazeteciler, üst yöneticiler dışında genelde maddi açıdan çok güçlü değildir. Aldıkları ücret de memur maaşlarını geçmez. Hele taşrada görev yapıyorlarsa gazetecilik ile ev geçindirmeleri asla mümkün değildir. Aksine diğer gelir kalemlerinden fedakarlık yaparak meslekleriyle ilgili harcamalarda bulunurlar. Tıpkı Mustafa Karabulut’un yani benim 30 yıldır yaptığı gibi…Yoksa bir haber sitesi açıp da ayda bir haber koyarak veya kızdığı insana küfrederek gazetecilik yapılmaz. Gazetecilik ‘yağdanlık’ veya ‘tetikçi’ olmak da değildir.Her ne kadar benzer insanları toplum ayıklamaya çalışsa da bu tür gazeteci müsfetteleri maalesef her dönemde olabiliyor. Hele hele toplumun yönetim kademesindeki kişiler bu kırıntılara prim verirse o zaman gazeteciliğin saygınlığı da ayaklar altında kalıyor.İşte 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nü yukarıda saydığım kurumlar ve işadamları bizler için önemserken, CHP Seferihisar İlçe Teşkilatı, Gençlik Kolları, Kadın Kolları yine ortalarda yoktu. Sahi onlar neredeydi?Anlaşılan o ki, CHP Seferihisar Teşkilatı’nda gazetecilik veya gazeteciler hiç önemli değil. Haydi Karabulut, eleştiriyel bakış açısı ile CHP’nin oturan, dutlar altı dedikodularıyla günlerini gün ederek ve günlerini lak lak yaparak geçiren CHP Teşkilatı’nı eleştiriyor. Bu nedenle hatırlanmaması doğal diyelim. Peki ya diğer basın emekçileri…Onların da gözünüzde hiç mi değeri yok. Yoksa basın veya medya desteğine ihtiyacımız yok. Nasıl olsa seçmen bize oy verir düşüncesinde misiniz? Lak lak’tan fırsat bulup da bu konuda bir açıklama yaparsanız, beni değil ama diğer basın emekçilerini biraz sevindirirsiniz.